கயல் விழி - part -12

 சிவா ஒரு gentel man நான் இங்கு வந்து 5 மாதங்கள் ஆகின இதுவரைக்கும் என்னை தொட்டது கிடையாது, என்னை தொந்தரவு பண்ணது அதுவே அவர் மீது எனக்கு காதல் ஏற்பட காரணமாக இருந்தது அதை அவரிடம் எப்படி சொல்ல வேண்டும் என்று தவ்ரியவில்லை. ஒருநாள் சிவா என்னிடம் வந்து கயல் ஒரே ஓரு நாள் எனக்காக புடவை கட்டி கொள் என்று சொல்ல,  நான் வாங்கிக்குடு கட்டிக்கிறேன் . இதுதான் சரியான நேரம் என்று அவரிடம் சொல்லி விட வேண்டும் நினைத்தேன் . நான் அவரிடம் இன்று புடவை கட்ட சொல்லுவா நாளைக்கு வேற சொல்லுவா , உன் வீட்டிலேயே இருந்து சமைச்சு போட துணி துவைக்க பாத்திரம் கழுவ நான் உன் பொண்டாட்டியா....இப்போ அப்படித்தானே இருக்கேன் ....பேசாம தாலி கட்டி உன் பொன்டாட்டி ஆக்கிடுனு சத்தம் போட்டேன், அவரு அதிர்ச்சியில் நின்று விட்டார்  , அவருக்கு புரிந்ததா என்று தெரியவில்லை  இருந்தாலும் அத்தனையும் என் மனசுல இருந்து பேசுனது...அவர் திரும்பி செல்ல நான் வருக்கு புரியவில்லையா என்று நினைத்தேன், திடிரென்று திரும்பி வந்து என்னை கட்டி பிடித்து முத்தம் கொடுத்தார். பல நாள் பட்டினியில் இருப்பது போல பண்ணினார். என்னை பார்த்து பயப்பிடாதே, உன்னை பூ போல ஆராதிக்கிறேன்'' என்றான். என் கால்கள் இரண்டையும் எடுத்து அவன் மடியில் வைத்து என் தொடையை அவன் உதட்டால் வருடினான். எனக்கு ஏதோ மாதிரி இருந்தது. என் கண்ணை மூடிக் கொண்டேன். அவனின் பலம் பொருந்திய இரு கைகளை கொண்டு என் இடுப்பை அழுத்தி ,பிறகு மார்பகத்தை பிடித்தார். இவர் செய்வதை பார்த்தால்  எனக்கு பயமாக இருந்தது. இன்று விடமாட்டான் என்று நினைத்து கொண்டேன். 

என் முன்னாடி இருந்த என் முலைகளை கிள்ளி விளையாடினான் நான் கதறினேன். என் சத்தத்தை குறைக்க வாயோடு வாயாக kiss. அடித்துவிட்டான். என் உடம்பில் உள்ள அனைத்து பாகத்தையும் கடித்து ருசித்தான். வலியோடு நான் அமைதியாக இருந்தேன். 1 மணி நேரம் ஆகியும் விடவில்லை, . .பிறகு உடலுறவு கொள்ள ஆரம்பித்தான், நீண்ட நேரம் ஆகியும் விடவில்லை , என்னால் வலியையும் தாங்க முடிய வில்லை. , அவனிடம் வலிக்கிறது என்று சொன்னேன்.

''hey, please பொருத்துக்கோ, I know,  Please பொருத்துகோ. கொஞ்ச நேரம்.' என்றான். பிறகு நிறுத்தி விட்டன். So, thanks என்று நெற்றியில் முத்தமிட்டான் . என்னால் வலி தாங்க முடியவில்லை அதனால் தூங்க நேரமானது.  மறுநாள் காலை கவிதா என்னுடைய வீட்டிற்க்கு வந்தால் , வேலை செய்யும் பெண்ணிடம் கேட்டு என் அறைக்கு வந்தாள், என்னை அறையில் பார்த்ததும் அவளுக்கு புரிந்து விட்டது அதனால் அவள் சிரித்து கொண்டே வெளியே ஓடினாள். கொஞ்ச நேரம் கழித்து நான் வெளியே சென்றேன் , கவிதா என்னிடம் ரொம்ப வலிக்குதா பழகிடும் விடு என்றாள். நான் அவளிடம் இன்று என்னால் எதுவும் செய்ய முடியாது நாளை பார்த்து கொள்ளலாம் என்றேன் அவளும் புரிந்து கொண்டு சரி என்று சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.