என் நித்திய வாசம்💘 8

மறுநாள் அங்கு இருக்க பெண்களை அறிமுக படுத்தினார்,பிறகு அணியில் விளையாட கூடிய மாணவர்களை அறிமுகம் செய்த்தாள்.  கொஞ்ச நாட்களாக பெண்கள் உடையில் அணிவதால் இப்போது  பழகி விட்டது. 

விளையாட்டு போட்டிகளும் ஆரம்பமானது நாங்களும் மற்ற பெண்கள் கல்லூரிக்கு

சென்று விளையாடி முதல் பரிசு பெற்றோம் , அதற்கு பிறகு பல்கலைக்கழக போட்டிகளில் கலந்து கொண்டு சில பரிசுகளை வென்றோம். இப்படியே ஒரு மாதம் போனது.  ப்ரின்சிபால் என்னையும் காவியாவையும் தனியாக அழைத்து பாராட்டினார், அதன் பிறகு வழக்கம் போல ஆண்கள் உடைக்கு மாறினேன், காவியா எனக்கு நன்றி சொன்னால் , பிறகு நான் அவளிடம் நாளை சந்திக்கலாம் என்று சொல்லிவிட்டு என்னுடைய விடுதிக்கு சென்றேன். 

மறுநாள் நான் கல்லூரிக்கு சென்றேன் எல்லோரும் என்னை பார்த்து சிரிக்க  ஒன்றும் புரியாமல் இருத்தேன். அப்போது ராஜேஷ் என் அருகில் வந்து நின்று கொண்டு "மச்சி இந்த பொண்ணு batmitton நல்லா விளையாடுறா என்று சொல்ல , அதற்கு இன்னொரு பையன்  அந்த பொண்ணு பெயர் என்ன என்று கேட்க நித்தி என்றான். எனக்கு ஒரே குழப்பமாக இருந்தது, நாம் விளையாடியது எப்படி இவர்களுக்கு தெரியும் அதுவும் வீடியோ இருக்கிறது என்று சொல்கிறார்கள் என்று எனக்கு ஒரே அதிர்ச்சியாக இருந்தது அவனே என்னருகில் வந்து அந்த வீடியோ வை காட்ட அதை பார்த்ததும் எனக்கு அப்படியே கண்களில் நீர் வந்தது, அதற்கு  ராஜேஷ் " நித்தி please அழ வேண்டாம் என்று சொல்லி கட்டிப்பிடித்து என்னுடைய பின்னாடி மற்றும் மார்பகளிலும் அவன் கைகளில் இருக்கும் கலர் பவுடரை தடவினான்,

"அவனை தடுக்க முயற்சி செய்தேன் ஆனால்  என்னால் முடியவில்லை. நான் அடிக்க முயன்றேன் முடியவில்லை என்னை கீழே தள்ளி விட்டான் எல்லோரும் என்னை பார்த்து சிரிக்க , அவமானமாக இருந்தது நான்  அழுது கொண்டே என் அறைக்கு வந்தேன். மணி என்னை அமைதியாக இருக்க சொல்ல,

நானும் கண்களை துடைத்து கொண்டு மெத்தையில் உட்கார்தேன், ஆனால் அவற்றை நினைக்க எனக்கு ஒரே அசிங்கமாக இருந்தது. அப்போது மணி பாவணிக்கு போன் பண்ணி நடந்ததை சொல்ல, அவள் நிவாசினியை அழைத்து கொண்டு  வந்தாள், அவளை பார்த்ததும் எனக்கு அழுகை வந்தது. அவள் என் கைகளை பற்றி கொண்டு அவளுடைய பைக்கில் உட்கார சொல்லி ராஜேஷ் இருக்கும் இடத்திற்கு அழைத்து சென்று, அவனை அடித்து விட்டு வந்து என்னை கட்டி அணைத்தாள் அவள் கண்களிலும் நீர் வந்தது, நிவாசினி அப்படியே என்னுடைய உதட்டில் முத்தம் கொடுத்தால்

. பிறகு அவள் என்னை அவள் பைக்கில் உட்கார வைத்து கொண்டு  நீண்ட தூரம் சென்றோம்.

என் நித்திய வாசம்💘 7

நான் ப்ரின்சிபால் அறைக்குள் சென்றேன் உள்ளே  காவியா மேடம் மற்றும் ப்ரின்சிபால்  பேசிக்கொண்டு இருப்பதை கவனிக்கவில்லை. பின்பு அவர்களை பார்த்ததும் நான் வெளியே வர நினைத்தேன் அப்போது ப்ரின்சிபால் என்னை என்ன என்று கேட்க நான் அவரிடம் நடந்ததை கூறினேன்.

பிரிசின்பால் : நித்திலன் நீங்கள் எந்த விளையாட்டு விளையாடுவீகள் என்று கேட்டார்

நித்தி :  batmitton என்று சொன்னேன்

ப்ரின்சிபால் :  நல்லது என்று சொல்லி , அவர் காவியா மேடத்திடம் பெண்கள் அணி batmitton ல் ஒரு கோப்பை கூட வாங்க வில்லை என்று கேட்க

காவியா : ஆமாம் , என்றார்

ப்ரின்சிபால் : என்னிடம் ஒரு நல்ல யோசனை இருக்கு , நித்திலன் பார்ப்பதற்கு பெண் போலவே இருக்கறான் , ஆதலால் இவனை பெண்கள் அணியில் சேர்த்து கொள்ளுங்கள் என்றார்.

 நாங்கள் இருவரும் அதிர்ச்சியுடன் ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்து கொண்டோம். 

நித்தி : இல்லை , நான் பெண்கள் அணியில் விளையாட வில்லை என்று சொன்னேன்.

ப்ரின்சிபால் : உனக்கு விளையாட விருப்பம் இல்லை என்றால், தாராளமாக உன்னுடைய TC வாங்கி கொண்டு செல்லுங்கள் என்றார், காவியா இந்த முறை நீங்களும் கோப்பை வெற்றி பெற முடியவில்லை என்றாள் நீங்களும் வர வேண்டாம் என்றார்.

வேறு வழியின்றி இருவரும் ஒப்பு கொண்டோம் எனக்கு அவர் விளையாட்டு முடியும் வரை கல்லூரிக்கு வரவேண்டாம் , விடுமுறை எடுத்து கொள் மற்றும் இதை நான் யாரிடமும் சொல்ல மாட்டேன் நீங்களும் சொல்லாதீர்கள் என்றார், நான் தலை அசைத்தேன்.

காவியா என்னிடம் உடைகளை எடுத்து கொண்டு அவளுடைய வீட்டிற்கு வர சொன்னாள். அன்று இரவு காவியா வீட்டிற்கு சென்றேன். காவியா தனியாக  இருக்கிறல் இன்னும் கல்யாணம் ஆகவில்லை. நானும் அவளும் ஒரே மாதிரி உடலமைப்பு மற்றும் உயரமும் சற்று வித்தியாசம் அவ்வளவுதான்.

அவள் எனக்கு அவளுடைய இரண்டு sports bra கொடுத்து try பண்ண சொன்னால், எனக்கு fit ஆக இருந்தது. பிறகு கொஞ்சம் பஞ்சுகளை எடுத்து பிராவில் வைத்தார் அப்படியே பெண்கள் மார்க்கம் போல இருந்தது. பிறகு என்னுடைய tshirt போட்டு கொண்டேன் . மறுநாள் காவியா என்னை அழகு நிலையத்திற்கு அழைத்து சென்று, காது குத்திக்க  சொன்னால், நான் முடியாது என்றேன். 

காவியா என்னிடம் உனக்கு வேறு வழியில்லை நீ காது குத்திக்க வேண்டும் என்று சொல்லி வற்புறுத்தி காது குத்தி சிறிய கம்மல் போட்டு விட்டாள். அப்படியே நார்களியில் உட்கார வைத்து தலையில் மசாஜ் செய்ய நான் உறங்கி விட்டேன். 

கொஞ்ச நேரம் கழித்து எழுந்து பார்த்ததும் எனக்கு ஒரே அதிர்ச்சி , கோவத்தின் உச்சிக்கு சென்றேன். ஏனென்றால் என்னுடைய கால்கள் மற்றும் கைகலில் இருந்த முடியை காணவில்லை, என்னுடைய புருவங்கள் இரண்டும் பெண்களை போல ட்ரீம் செய்ய பட்டிருந்தது. நகங்களில் கலர் வேறு என்னை பார்க்க அப்படியே பெண் மாதிரி இருத்தேன். கோபத்தில் காவியா திட்ட வார்த்தைகளை தேடினேன் மற்றும் அவள் இப்போதுதான் நீ பெண் போல இருக்கிறாய் என்று சொல்ல கோவம் இன்னும் அதிகமானது. பின்பு காவியா என்னை அழைத்து கொண்டு batmitton மைதானத்திற்கு அழைத்து கொண்டு சென்று இன்னும் ஒரு வார்த்திற்கு இங்குதான் பயிற்சி அளிக்க போவதாக சொன்னாள்.

 

 

என் நித்திய வாசம்💘 6

நிவாசினி பொதுவாக சொன்ன விஷயத்தை அவனிடம் சொல்லிவிட்டேன் அப்போதுதான் எனக்கு தெரியவில்லை அதனுடைய விளைவு  கொஞ்ச நாட்கள் கழித்து தான் தெரிந்தது. திடிரென்று ஒருநாள் ராஜேஷ் அவளுக்கு காதலை சொல்ல போவதாக சொன்னான் , அதுவும் அனைத்து மாணவரின் முன்னணியில் எண்று எனக்கே ஒரு அதிர்ச்சியாக இருந்தது. மறுநாள் அவன் அனைவரையும் வர  சொல்லி அவனுடைய காதலை சொல்ல , " அதற்கு அவள் எனக்கு உன் மீது காதல் இல்லை என்னை மன்னித்து விடு என்று சொல்லி, என்னிடம் வந்து நிவாசினி என்னை காதலிப்பதாக சொன்னாள் , நான் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் நின்றேன்."  பிறகு அவள் என்னை கட்டி அணைத்து கொண்டாள். அப்போது ராஜேஷ் நிவாசினி அருகில் வந்து " என்னை ஏன் உனக்கு பிடிக்கவில்லை என்று கேட்டு , உனக்கு என்னை பிடிக்கும் என்று நித்திலன் சொன்னதால் தான்,  என் காதலை சொன்னேன் என்ற சொல்ல , நிவாசினி முகம் மாறியது , தொடர்ந்து ராஜேஷ் அவளிடம் அவனை உன்னிடம் என் காதலுக்கு தூதாக தான் அனுப்பினேன் ஆனால அவன் உன் வாயால் அவனை காதலிப்பதாக சொல்ல வைத்து விட்டான் என்று சொன்னான்.   நிவாசினி என்னை பார்த்து ராஜேஷ் சொல்வது உண்மையா என்று கேட்க , நான் ஆமாம் என்றேன். அவள் கோபத்தில் என் கன்னத்தில் அறைந்து விட்டு , இனிமேல் நான் உன்னை தொந்தரவு செய்ய மாட்டேன் என்று சொல்லி அழுது கொண்டே சென்று விட்டாள்.

நிவாசினி அழுவதை பார்த்து எனக்கே பரிதாபமாக இருந்ததது. அன்று மாலை அவளுடைய தோழி பவானி என்னிடம் வந்து " உன்னை பார்த்திலிருந்து அவள் உன்னை காதலிக்க தொடங்கினாள், உனக்காக அவள் எவ்வளவு விஷயங்களை செய்திருக்கிறாள், உனக்கு பிடிக்கவில்லை என்றால் சொல்ல வேண்டியது தானே " என்று சொல்லிவிட்டு அவள் இனிமேல் உன்னை தொந்தரவு கொடுக்க மாட்டாள் நீ சந்தோஷமாக இரு என்று சொல்லி விட்டு சென்றாள். 

மறுநாள் நான் நிவாசினிக்காக காத்து கொண்டு இருந்தேன் , அவள் வரவில்லை அவளுடைய தோழி பவானியும் வரவில்லை. அன்று மாலை அவள் வீட்டுக்கு சென்று பார்த்தேன் அங்கேயும் இல்லை. அப்படியே ஓரு வாரம் தொடர்ந்து அவள் வீடுதி க்கு செல்வது அவள் இருக்கிறார்களா இல்லையா என்று பார்ப்பது என  இருந்தேன், அப்படி ஒருநாள் பவானி என்னிடம் வந்து," நிவாசினி அவள் வீட்டுக்கு சென்று விட்டாள் , நேரடியாக அவள் exam க்கு தான் வருவாள் ஆதலால் விடுதி பக்கம் வரவேண்டாம் என்று சொன்னாள்". நான் அவளிடம் பேச வேண்டும் என்றேன் அதற்கு பவானி இப்போது முடியாது அவள் வரும் போது சொல்கிறேன் அப்போது வந்து பார்த்து பேசிக்கொள் என்றாள், நானும் சரி என்று சொன்னேன்.

ஒருநாள் ப்ரின்சிபால் விளையாட்டு போட்டிகள் நடைபெறும் அதற்கு எல்லோரும் தயாராக இருக்க வேண்டும் என்றார். அது கல்லூரிகளுக்குள் நடக்கும் போட்டி அணிகளுக்கான தேர்வு செய்து விட்டதாகவும் அவற்றை நோட்டீஸ் பலகையில் பார்த்து கொள்ள சொன்னார்.  நான் மிகவும் ஆவலுடன் சென்று பார்த்தேன் என்னுடைய பெயர் batmitton அணியில் இல்லை அப்போது அங்கு வந்த ராஜேஷ் நண்பர்கள் என்னை பார்த்து சிரித்து கொண்டே உன்னோட பெயர் இருக்காது என்றார்கள் அப்போது தான் புரிந்தது இது இவர்கள் வேலை என்று. 

நான் பயிற்சியாளரிடம் கேட்டேன் , அதற்கு அவர் என்னிடம் " உன்னை நாங்கள் பயிற்சிக்கு மட்டும் தான் , உன்னால் அவர்களுக்கு இணையாக ஆட முடியாது என்று சொன்னார். நான் அவரிடம் அதெப்படி நீங்களே எல்லாம் முடிவுகளை எடுக்கிறறிர்கள் , கல்லூரின் ப்ரின்சிபாலிடம் புகார் செய்வதாக சொல்லிவிட்டு வந்தேன்

என் நித்திய வாசம்💘 5

மணி என்னிடம் இருவரும் தனியாக செல்வோம் என்று கூறி அவன் வேறு ஒரு வழியில் சென்றான். நானும் என்னுடைய வகுப்பறைக்கு செல்லும் போது சில சீனியர் மாணவர்கள் என்னை பார்த்துவிட்டு அழைத்தனர். நான் அருகில் சென்றதும் ஒரு மாணவன் என்னிடம் " என்ன மனசுல தோனி னு நினைப்பு அவரை மாதிரி முடி விட்டிருக்க என்று சொல்லி முடியை பிடித்து பிறகு நடனம் ஆட சொன்னார்கள் , நானும் ஆடி கொண்டே இருக்கும் போது ஒருவன் "மச்சி இவன் நல்லா தான் நடனம் ஆடுறான், என்று சொல்ல , சரி எந்த பிரிவு உனக்கு என்ன விளையாட்டு விளையாட தெரியும் என்று கேட்க,  நான் ஷுட்டில் விளையாடுவேன் என்றேன். 

அப்போது கூட்டத்தில் இருந்து ஒருவன் என்னை நோக்கி வந்தான், அப்போது இன்னொரு மாணவன் இவன் பெயர் ராஜேஷ்  , கல்லூரி ஷுட்டில் அணியின்  கேப்டன் என்றான். ராஜேஷ் என்னருகில் வர அப்போது என்னை யாரோ பின்னாடி இழுத்தது போல் இருந்தது திரும்பி பார்த்தால் நிவாசினி நின்று கொண்டிருந்தாள். அவள் ராஜேஷிடம் இனிமேல் இவனை ராகிங் பண்ண வேண்டும் என்று சொல்லிவிட்டு என்னை அழைத்து கொண்டு கேன்டீன் சென்றாள்.

நிவாசினி என்னை பார்த்து சிரித்து கொண்டே இருந்தாள், நான் அவளிடம் வகுப்பறைக்கு செல்ல வேண்டும் என்றேன். அவள் உடனே கொஞ்சம் பொறு உன்னிடம் பேச வேண்டும் என்றால்.பிறகு அவள் என்னிடம் " நான் உன்னை மாலில் பார்த்ததில் இருந்து எனக்கு உன் நினைவாகவே இருக்கு , அப்படி உன்கிட்ட என்ன இருக்கு என்று தெரியவில்லை , நான் உன்னை நேசிக்கவே ஆரம்பித்து விட்டேன் என்றாள். எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் திகைத்தேன். தொடர்ந்து அவள் என்னிடம் "நீ என்னை விட 2 வயது சிரியவனாகவும் இருக்கிறாய் எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை என்றாள். அவள் என் கையை பிடித்து கொண்டு எழுந்து வா பைக்கில் ஒரு டிரைவ் போய்ட்டு வரலாம் என்று சொல்லி இழுத்து கொண்டே ஓடினாள். அவள் என்னிடம் பைக்கை கொடுத்து ஓட்ட சொன்னாள், எனக்கு புல்லட் பைக்கை ஓட்ட தெரியாது , ஸ்கூட்டி மட்டும் தான் ஓட்ட தெரியும் என்றேன். அவள் பைக் start பண்ணிட்டு பின்னாடி உட்கார சொல்லி கல்லூரிக்கு வெளியே சென்றேன். அப்போ சென்றதுதான் மாலை என்னை கொண்டு வந்து விடுதியில் விட்டு சென்றாள்.

நான் விடுதிக்கு சென்றதும் மணி என்னை பார்த்து " என்னடா நிவாசினி உனக்கு இறக்கி விட்டு செல்கிறார், உங்க அக்காவ என்று கேட்டான்,      

   நான் : இல்லை என்றேன்                  

 மணி : பரவால்ல டா கல்லூரியின் பெரிய புள்ளியை மடக்கிட்ட என்றான். 

நான் : என்னடா சொல்ற என்று கேட்டேன்

மணி : உனக்கு தெரியாதா அவங்க தான் நிவாசினி , கல்லூரியின் மகளிர் குத்து சண்டை சாம்பியன்.

நான் : அதிர்ச்சில் நின்றேன்

மணி : ராஜேஷ் என்ற ஒரு பையன் நிவாசினியை 3 வருடமாக ஒரு தலையாக காதலித்து கொண்டிருக்கிறான் என்றான்.

 

எனக்கு அப்போது தான் புரிந்தது , காலையில் ராஜேஷ் எதற்கு என்னை செல்ல அனுமதித்தான் என்று. மறுநாள் ராஜேஷ் என்னிடம் உன்னை அணியில் சேர்த்து கொள்கிறோம் அதற்கு பதிலாக அவன் என்னிடம் அவனுடைய காதலுக்கு தூது போக கேட்டான், நானும் வேறு வழில்லாமல் ஒற்று கொண்டேன். அப்படியே இரண்டு மாதங்கள் ஓடின, நிவாசினி அடிக்கடி என்னுடைய வகுப்பு வந்து என் அருகில் உட்காந்து கொள்வாள். மறுபக்கம் ராஜேஷ் இவன் வேறு விதமாக தொல்லை கொடுக்க எனக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் திகைத்து கொண்டிருந்தேன். 

ஒருநாள் அப்படித்தான் நான் நிவாசினியிடன் வெளியே சென்ற போது , ராஜேஷ் பற்றி அவளிடம் கேட்டேன் அவளும் அவனை பிடிக்கும் என்றும் , அவனை பற்றி நன்றாக சொன்னாள், நான் அப்படியே இதை ராஜேஷ் கிட்ட சொன்னேன் அவனுக்கு அளவில்லா மகிழ்ச்சியில் இருந்தான். 

என் நித்திய வாசம்💘 4

இன்று  நித்திலன் கல்லூரியில் சேர்க்கைக்கான படிவம் அவன் வாங்கி வந்திருந்தால் அதை எழுதி கொண்டு இருவரும் கல்லூரிக்கு புறப்பட்டனர் . இருவரும் கல்லூரியை அடைந்ததும் நேராக முதல்வர் அறைக்கு சென்றனர், உள்ளே அவர் இவர்களை வரவேற்று உட்கார சொல்லி படிவத்தை வாங்கி கொண்டு , கல்லூரியின் பெருமையை பற்றி சொல்லி கொண்டிருக்கும் போது , நித்திலனை பார்த்து என்ன பிரிவு தேர்ந்தெடுத்து உள்ளாய் என கேட்க, அதற்கு அவனுடைய அம்மா BCA என்று சொன்னார். அவரும் அந்த பிரிவில் சேர்த்து கொண்டு பிறகு பீஸ் பண்ணிட்டு வகுப்பறைக்கு போக சொன்னார். அவர் என்னை அழைத்து நாளை கல்லூரிக்கு வரும்போது முடி வெட்டி கொண்டு வரச்சொன்னார், அதற்கு அம்மா அவரிடம் சாமிக்கு வேண்டி கொண்டுருக்கிறோம் என்று சொல்ல அவரும் சரி என்று சொல்லி அனுப்பினார். அம்மாவை கல்லூரியின் கேன்டீன் ல் உட்கார சொல்லி விட்டு நான் பீஸ் கட்ட சென்றேன். நான் அங்கு சென்று வரிசையில் நின்று கொண்டிருந்தேன் ,

அப்போது நிவாசினி அந்த பக்கம் வந்தாள், என்னை பார்த்து விட்டு " என்னை நியாபகம் இருக்கிறதா என்று கேட்டாள்"  , நான் யோசித்து "உங்களை எங்கு பார்த்தேன் என்று நியாபகம் இல்லை என்றேன்". அவள் என்னிடம் இருந்த அந்த படிவத்தை வாங்கி கொண்டு நேராக ஆபீஸ் உள்ளே சென்று பீஸ் காட்டினாள்.

பின்பு இருவரும் வெளியே வந்தோம் பிறகு நான் அவளுக்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு , அம்மா இருக்கும் இடத்திற்கு வந்து அவர்களை அழைத்து கொண்டு வீட்டிற்கு வந்தேன். 

அன்று மதியம் அம்மாவும் நானும் வெளியே சென்றோம் , அப்படியே அவரை எங்களுடைய ஊருக்கு அனுப்பி விட்டு என்னுடைய விடுதிக்கு செல்ல என்னுடைய உடமைகளை எடுத்து கொண்டு வந்தேன். 

விடுதி காவலர் எனக்கு 3 நம்பர் அறையை கொடுத்தார், உள்ளே சென்றேன் ஒரு பையன் நின்று கொண்டிருந்தான், அவன் என்னிடம் வந்து " என் பெயர் மணி என்றான் நானும் என் பெயரை சொல்லி கையை கொடுத்தேன். நாங்கள் பேசி கொண்டு இருக்கும் போது , இரு ஆண்கள் வந்து எங்களை வெளியே போக சொல்லி எங்கள் அறையை சுத்தம் செய்து விட்டு, என்னிடம் வந்து அவரிடம் சொல்லிவிடுங்கள் என்றான். நான் புரியாமல் நிற்க இன்னொருவன் மணியிடம் சென்று நீதான் இவனை நன்றாக பார்த்து கொள்ள வேண்டும் இல்லை என்றால் நீ அவ்வளவு தான் என்று சொல்லிவிட்டு சென்றான் நாங்கள் இருவரும் புரியாமல் விழித்தோம். 

மறுநாள் நாங்கள் இருவரும் கல்லூரிக்கு கிளம்பினோம் , எங்களுக்கு தெரியும் இன்று முதல் நாள் அதனால் சீனியர் ராகிங் செய்வார்கள் என்று, அதிலிருந்து தப்பிக்க யோசித்து கொண்டே சென்றோம்.

என் நித்திய வாசம்💘 3

நீத்தி 3

அன்றிரவு அந்தப் பெண்கள் தங்கும் விடுதியின் இரு படுக்கைகள் கொண்ட அறையில் தனது கட்டிலில்  அமர்ந்திருந்த பவானி கைபேசியினில் யாருடனோ பேசிக் கொண்டிருக்க, அருகிலிருந்த மெத்தை படுக்கையில் மேலே பார்த்தவாறு படுத்திருந்த நிவாசினி, நித்தியை பற்றி யோசித்து கொண்டிருந்தாள்.

“யார் அவன்? எனக்கு ஏன் அவனை நினைச்சாலே மனசெல்லாம் பூரிச்சு போகுது? கனவுல கண்ட அந்த நிநி டாட்டூ எப்படி இவர் கையில இருக்கு?” என்று எந்த மாதிரி யோசித்தாலும் மனதின் இந்தக் கேள்விகளுக்குப் பதில் கிடைக்க வில்லை.

அதெப்படி நாம் நினைப்பதை போல அவனும் நினைக்கிறான் என்று யோசிக்க, அப்போது பவானியின் குரல் 

மின்சாரம் போயி  இரண்டு மணிநேரம் ஆகியும் இன்னும் வரவில்லை உள்ளே என்னடி பண்ற கேட்டு கொண்டு அறைக்குள் வந்தாள் பவானி, உள்ளே வந்த அவள்  “ஹே ஹாசினி என் ஃபோன்ல சார்ஜ் இல்லடி! உன் ஃபோன கொடு என்று கேட்க அவளும் கொடுத்தால் பிறகு யோசிக்க ஆரம்பித்தாள். 

அவளிடம் அப்படி என்னடி யோசித்து கொண்டு இருக்கிறாய் என்று கேட்க , அதற்கு நிவாசினி 

“நம்ம காலைல பார்த்தோமேடி!  அவனை பற்றி தான் யோசித்து கொண்டிருக்கிறேன் என்றாள், பாவணிக்கு ஒரே ஆச்சர்யம், உடனே பவானி அவளிடம் "ஏன்டி அவன் ஒன்னும் பார்த்ததும் அட்ராக்ட் ஆகுற அளவுக்கு ஹேண்ட்சம்லாம் இல்லயே? பார்க்க வயசுல உன்னை விட சிறியவன் போல் தெரிகிறதே அதுவும் கழுத்தளவு முடி  அவனுக்கு தாடியும், மீசையும் இல்ல , பார்க்க பையன் மாதிரியே இல்லை ,

எந்த விதத்திலையும் பொருத்தமாக இருக்க மாட்டான் , நீயும் அவனும் நடந்து சென்றால் அக்காவும் தம்பியும் இருக்கும் என சொல்லி” நிவாசினியை சீண்டும் விதமாய் அவள் கேட்டிருக்க,

“ம்ப்ச் பவா என்ன பேச்சு இது?” என அவளைக் கண்டிக்கும் விதமாய்க் கூறினாள் நிவாசினி. அவனின் தோற்றத்தை பவானி இவ்விதமாய கூறியது பிடிக்கவில்லை அவளுக்கு.

நிவாசினி பவானியிடம்,

“என் பெயரை சுருக்கி நிவாஸ் னு கூப்பிடுறது எனக்குப் பிடிக்காது. அது போல அவனுக்கும் நித்தி னு அவங்க பெயரை கூப்பிடுறது பிடிக்காதுனு சொன்னது என்னைய ரொம்பவே கவர்ந்தது. ஹே நம்மைப் போல் ஒருவன் மொமண்ட் அது! என்னோட கெஸ்ல அவங்க பேரு நித்திலன் ஆ தான் இருக்கனும் மென் குரலில் உணர்வாய் அவல் கூறினாள்.

அவளின் பேச்சில் பவானியோ, “என்னடி நடக்குது இங்க?” என்ற வகைப் பாவனையில் கண்களை உருட்டி கொண்டு நிவாசினியை பார்த்தாள்.

பிறகு அவள் அந்த டாட்டூ வை பற்றி யோசிக்க , “ஒரு நி நித்திலன்.. அப்ப இன்னொரு நி?? அது யாரு? ஒரு வேளை அவனுக்கு கல்யாணம் ஆகிருக்குமோ” எண்ணிய நொடியில் அந்த உணர்வை தாங்க முடியா நிலையில்,

அவளை மீறி அவளின் கண்களில் கண்ணீர் வந்தது.

என் நித்திய வாசம்💘 2

கதாநாயகியின் அறிமுகம்,

என் பெயர் நித்திலன் , நாங்கள் நடுத்தர  குடும்பத்தை சேர்ந்தவன். என் அம்மாவின் பெயர் நிர்மலா, அப்பாவின் பெயர் ஷங்கர் , எனக்கு இரண்டு  அண்ணன்கள் மற்றும் ஒரு அக்கா அதில் ஒரு அண்ணன் மற்றும் அக்கா சிறு வயதிலேயே  இறந்து விட்டனர், இன்னொரு அண்ணன் அவன் பெயர் பாலா.  அம்மாவுக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பிறந்து அதுவும் ஆறு வயதில் இறந்து விட்டால் , அதனால் அவர்களுக்கு பெண் பிள்ளை இல்லாதது வருத்தமாகவே இருந்ததது. நான் பிறக்கும் போது பெண்ணாக பிறக்க வேண்டும் வேண்டினாள் ஆனால் நான் பிறந்து விட்டேன் அதுவும் சற்று உடல் திறன் குறைவாக பிறந்தேன் ஆதலால் மருத்துவர் அம்மாவிடம் இவன் மற்றவர்கள் உடல் வலிமை இல்லை பத்திரமாக பார்த்து கொள்ளுங்கள் என்றார். அதனாலேயே அம்மாவுக்கு என் மீது அளவு கடந்த பாசம், எப்போதும் அவருடன் இருக்க சொல்லுவார். சிறு வயதில் எனக்கு என் அக்காவின் உடைகளை போட்டு அழகு பார்ப்பாள். இதனை பிடிக்காத என் அப்பா அம்மாவை திட்டுவார் அதனால் அம்மா எனக்கு பெண் உடை அணிவதை நிறுத்தி விட்டாள்.  நான் இதுவரை வெளியே வந்து நண்பர்களிடம் விளையாடியது கூட இல்லை ஏனென்றால், நான் ஆறாம் வகுப்பு படிக்கும் போது மைதானத்தில் விளையாடி கொண்டு இருக்கும் போது எனக்கும் என் நண்பனுக்கும் சண்டை வந்தது அதில் அவன் என்னை வயிற்றில் நன்றாக அடித்ததால் நான் வலி தாங்க முடியாமல் அப்படியே மயங்கி கீழே விழுந்து விட்டேன். அன்றிலிருந்து என் அம்மா என்னை வீட்டை விட்டு வெளியே அனுப்புவது இல்லை, என்னை அவர் பாட்டு மற்றும் நடனம் கற்று கொள்ள சொல்லி சேர்த்து விட்டார்.  விடுமுறை நாட்களில் மற்றும் இரவு நேரங்களில் அம்மாவுடன் சேர்ந்து  சீரியல்களை பார்ப்பது, அம்மாவுக்கு வீட்டு வேலைகளை செய்ய உதவுவது போன்ற வேலைகளை செய்வேன். அம்மா என்னிடம் நீ எப்பவும் முடி வெட்ட கூடாது சொல்லி எனக்கு நினைவு தெரிந்த நாட்களில் இருந்து எனக்கு முடி  கழுத்தளவு இருக்கும். சில சமயம் நான் அம்மாவிற்கு  தலை மசாஜ் செய்து ஜடை போட்டு விடுவேன் . அவள் என்னை எப்பவும் "நித்தி " என்று கூப்பிடுவாள். பக்கத்து வீட்டில் இருப்பவர்கள்என்னிடம் " நீ என் பொண்னாடா எப்போவும் வீட்டிலேயே இருக்க வீட்டு வேலைகளை செய்து கொண்டு என்று என்னையும் அம்மாவையும் கேலி செய்வார்கள் என்ன செய்ய அவர்கள் அம்மாவின் நண்பர்கள் அதனால் நாங்கள் பெரிதாக எடுத்து கொள்வதில்லை.  என் அப்பாவுக்கு என்னையும் என் அண்ணனையும் எப்படியாவது விளையாட்டு துறையில் சேர்த்து விடவேண்டும் எந்தது ஆசை. என் அண்ணனை கபடியிலும், அம்மா என்னை ஷுட்டில் விளையாட சொன்னார். எனக்கும் என் அண்ணனுக்கும் 8 வயது வித்தியாசம். அவன் எப்படியோ கஷ்டப்பட்டு அணியில் சேர்ந்து விட்டான் அதனால் நானும் அப்படி போக வேண்டும் என்று என்னை அவன் படித்த விளையாட்டு கல்லூரியில் சேர்க்க தான் நாங்கள் சென்னை வந்துள்ளோம்.

இப்பவும் எனக்கு கழுதளவு முடி இருக்கு, முகத்தில் முடி இல்லை ஏனென்றால் எனக்கு சிறு வயதில் இருந்து மஞ்சள் தேய்த்து குளிக்க வைத்ததாக அம்மாவின் தோழி சொல்லுவார்.  நான் நாளை கல்லூரில் சேர போகிறேன் துளி கூட விருப்பம் இல்லாமல்.

கதாநாயகனின் அறிமுகம்,

கதாநாயகனின் பெயர் நிவாசினி , அவளுக்கு ஒரு தம்பி இருக்கிறான் அவன் பெயர் ராஜ். அவள் அம்மாவின் பெயர் சீதா மற்றும் அப்பாவின் பெயர் ராஜா. அவள் சிறு வயதில் இருந்தே சுதந்திரமாக வளர்ந்தவள். இவள் என்னை விட 3 வயது பெரியவள். இவள் அப்படியே என்க்கு எதிரானவள், இவள் இப்போது ஆண்களை போல முடி வெட்டி கொண்டு எப்போதும் ஆண்களை போல உடை அணிவாள்.

இவளை பற்றி அடுத்த பகுதியில் சொல்லுகிறேன்

என் நித்திய வாசம்💘 1

மருத்துவமனையின் பிரசவ அறை அது உடம்பிலுள்ள அத்தனை நரம்புகளும் வலியில் துடிக்க , வலி மிகுதியால் கண்களில் கண்ணீரும், புலம்பலுமாய், அறை மயக்கமுமாய்  துடித்துக் கொண்டிருந்தாள் அவள்.
அவள் வலியை தன் வலியாய் மனதில் ஏற்று கண்ணீர் ஓடிய விழிகளுடன் பதட்டத்தின் உச்சியில் அவள் கைகளை பிடித்து கொண்டிருந்தான்  அவன்.
அரை மயக்கமாய் நீர் நிறைந்த கண்களில் மங்கலாகவே அவன் முகம் தெரிந்தது அவளுக்கு. ஆயினும் அவளால் உணர முடிந்தது அவனின் ஆழ் காதலை அவன் கைகளின் இறுக்கத்தில். பாசமாய் அவன் இப்பொழுது அவள் தலையை தொட அவன் கைகளின் டாட்டூ காணக் கிடைக்கிறது அவளுக்கு. "நிநி" என ஸ்டைலாய் படு அழகாய் அவன் வெளிர் நிற கைகளில் அம்சமாய் இருந்தது அந்த டாட்டூ.

வலியின் உச்சத்தில் அவள் வீறிட்டு அலற,
“அம்மாஆஆஆஆஆஆ”
அதே வலி மிகுந்த அலறலுடன் எழுந்து உட்கார்ந்தாள் நம் நாயகி.
முகமெல்லாம் வியர்வை துளி நடுக்கமுமாய் தன் வயிறை தடவிப் பார்த்துக் கொண்டாள். இன்னமும் அவ்வலியில் இருப்பதாய் தோன்றியது அவளுக்கு.
“ச்சே கனவா!!!” மனதிற்குள் கூறிக் கொண்டாள்.
தன் பக்கத்தில் இருந்த  நீரை முழுவதுமாய் குடித்தாள்.
பிறகு அவள்,
“ஹப்பா குழந்தை பெத்துக்கிட்ட பொண்ணுங்களுக்கெல்லாம் கோயில் வச்சே கும்பிடலாம் போலயே!!! என்னாஆஆஆ வலி!… செத்தே போயிருலாம் போல இருந்துச்சு” என வாய்விட்டே கூறி திரும்பவும்  உறங்கிப் போனாள்.
இதே மாதிரி கனவு நம்முடைய கதையின் நாயகனுக்கும் அன்றிரவு வந்தது.
மறுநாள் சென்னையிலுள்ள ஷாப்பிங் மாலில், நாயகி  கோபமாய் வந்துக் கொண்டிருந்தாள்
அவள் பின்னாடி அவளின் பெயர் சொல்லி கூப்பிட்டு கொண்டே  “ஹே நிவாஸ்!! சாரிடி நில்லுடி” என சத்தமாய் கத்தி கொண்டு வந்தாள் அவளின் தோழி பவானி.
அதேப்போல் இன்னொரு பக்கம் நம் நாயகன்  கோபமாய் வந்துக் கொண்டிருந்தான் ,
அவன் பின்னாடி , “டேய் நித்தி நில்லுடா” எனக் கூறிக் கொண்டே  அவனின் அம்மா வந்தாள்.
நிவாஸ் என்று கூப்பிட்டதால் பவானியின்  மீது கோவம் கொண்டு  திரும்பி, “ஜஸ்ட் ஸ்டாப் காலிங் மீ நிவாஸ், பவாணி... பையனை கூப்டுற மாதிரி இருக்கு” என முகத்தை கடுகடுவென வைத்துக் கூறிய அதே நேரம்,   "பிலீஸ் டோண்ட் கால் மீ லைக் திஸ் மாம்… உங்களுக்கு எத்தனை தடவை சொல்லிருக்கேன் வெளில வந்தா இப்டி கூப்பிடவேண்டாம் என்று கத்தியதால், அவளும் இவனும் இருவருமே மற்றவரின் பேச்சைக் கேட்டு திரும்பி முகத்தை பார்த்தனர்.
தன்னைப் போலவே அவளுடைய பெயரை சுருக்கி கூப்பிடுவது அவளுக்கு பிடிக்கவில்லை என்பதை கவனித்தான்.
அவளும் இவனை பார்க்க வேகமாய் திரும்ப , இருவரும் இடித்து கொண்டனர் அவன் அப்படியே கீழே விழும் போது அவனை அப்படியே அவள் கைகளில் பிடித்து கொண்டாள்.

அவளுக்கு அந்த நேரம்  மனதில் இனம்புரியா உணர்வு , அவன் கைகளில் கண்ட டாட்டூ அவளை அப்படியே வியப்பில் ஆழ்த்தியது.
அவனருகில் வந்த அவனுடைய அம்மா, “ஹே நித்தி!! என்னாச்சுடா??” என பதறியவாறு கூறி அவள் மடியில் சரிந்திருந்த அவளின் கன்னங்களில் தட்டினாள். ஏங்க இப்ப தானங்க, அவங்க உங்களை அப்படி கூப்டாதீங்கனு சொன்னாங்க?” என்று நிவாஸ் கேட்க,
“ஆமா இது இப்ப ரொம்ப முக்கியம்” என வாய்க்குள் முனகிக் கொண்டே , தன் பையிலிருந்த நீரை அவள் முகத்தில் தெளித்து எழுப்பினார் அவனுடைய அம்மா. அவர்கள் இருவரும் ஒருவருக்கு ஒருவர் பார்த்து கொண்டிருக்க,  அவள் அவனை பார்த்து “என்னங்க காலைல சாப்பிடலையா?? ” கேட்டாள்.
அதற்கு அவன்
“ஆமாங்க இல்லைங்க. சாப்பிட்டேன்” என வாயில் வந்ததை உளறினான். பிறகு அவன் அவளிடம் நன்றியை சொல்லிகொண்டு இருக்கும் போது பவானி அவளின் கைப்பற்றி “வாடி போகலாம்” என்றால்.
செல்ல இருந்தவளை அழைத்து
“எக்ஸ்க்யூஸ் மீ!! மே ஐ நோ யுவர் நேம்??” எனக் கேட்டான்.
பவானியின் அவளின் கையை  பிடித்து நடக்க, நிவாஸ் அவளிடம் “அவங்க பேர தான கேட்டாங்க?? , அவள் கேட்க, பவானி பேசாமல் நடந்து சென்றால்,  அப்போது அவள் நிவாஸ் விதி இருந்தால் நீங்கள் இருவரும் சந்திக்க நேரிடும் அப்போது அவரின் பெயரை கேட்டு கொள் என்றாள். நம்மனுடைய நாயகனும் அவனின் அம்மாவை அழைத்து கொண்டு சென்றான்.